Twee paarden in de wei.

Zo valmaakt en zo blij.

met een veulen ervoor.

Zo trots als een heel koor.

Zo mooi als een leeuw.

Zo stoer als een krokodil.

Zo is de ware aard,

Van het kleine paard.

Zwart van voor. Zwart van achter. Wit in het midden helemaal rond.

Mijn hand over zijn glanzende vacht, van zijn rug naar zijn kont. 
Zwarte manen. Zwarte staart. Wit gezicht. Perfect behaard.
Een oog als een zwart gat. Een oog als een maan, daar komt de nieuwsgierige blik vandaan.
Alles willen zien. Overal willen zijn. Zo’n paard krijg je nooit klein.

Stoer, vrolijk, fors en vrij. Met de nodige liefde voor mij...

Poesje

sluipt zacht met haar 

pootjes door de sneeuw
ze heeft iets in de gaten
een vreemd ding daar 
een grote ijspin
daar wil ik wel mee spelen
ze krabbeld o wat koud
even aan likken
haar twee pootjes
rond die koude ijspin 
en krak poesje valt van het dak
poef in de koude sneeuw
daar ligt de ijspin dan
poesje rent naar binnen

(met dank aan 1001 gedichten)

Nu is het aan jullie!

Schrijf hier de mooiste gedichten neer!